Als jongen wilde ik etaleur worden en als kind van 12 jaar verzorgde ik al etalages voor de detailhandel van het dorp waar ik opgroeide. Later werd ik student op de detailhandelsschool, waar ik op doordeweekse dagen, lessen volgde. Op zaterdagen werkte ik in de hipste spijkerbroekenwinkel van het dichtstbijzijnde provinciestadje. Als nieuwsgierig jongeling ontdekte ik daar dat er achter de schermen een heel proces gaande was om die hippe spijkerbroeken in de winkel te krijgen. Dat was aanleiding voor een volgende opleiding. Vastberaden om een rol in de confectie-industrie te gaan spelen voelde ik mij op de ‘HTS voor de Confectie industrie mr. Koetsier’ als een vis in het water. Studerend op voornamelijk technische en economische vakken ontdekte ik echter dat mijn talent lag bij de vakken mode en styling. In dit kader ging ik stage lopen bij een vooraanstaand stylingbureau. Dit beviel zo goed dat ik tijdens mijn afstuderen bleef werken in het stylingbureau van Günther Frank.

Ik kreeg de gelegenheid om het bureau te vertegenwoordigen op veelal internationale bijeenkomsten van mode-instituten, beurzen en uitgeverijen. Allen instituten die een visie uitdragen over trends die een aantal jaren later van invloed zijn op het design van producten. Tijdens deze bijeenkomsten ontdekte ik dat het werk vooral ook een politiek spel was. Het merendeel van de tijd werd besteed aan overleg om tot afstemming te komen over de markten van de verschillende landen. Een proces waar ik mij als beginnend stylist slechts in durfde te bewegen met een meer dan gedegen voorbereiding. Zo werd het overtuigen, onderbouwen en verkopen van creatieve ideeën mijn tweede natuur.

Met deze internationale ervaring op zak begon ik in 1993 in de Vondelkerk te Amsterdam, mijn eigen bedrijf Style Council BV. Aanvankelijk produceerde ik mode- en stylinginformatie zoals kleurkaarten, prognoses, trendrapporten en audiovisuele presentaties. In diezelfde Vondelkerk was het hoofdkantoor van de stylingopleiding van ‘stichting Artemis’ gevestigd. Door hen werd ik gevraagd om les te komen geven in het kader van concept-denken en prognose voor styling en design. Echter het vakgebied betrof niet alleen mode maar ook de wereld van interieurs. Een specialisatie waarvan later bleek dat hij nog beter bij mij paste.

Ik haalde veel voldoening uit het overdragen van kennis en het inspireren van beginnende interieurstylisten. Maar in mijn persoonlijke ontwikkeling had ik de interesse om te pionieren op het vakgebied van interieurstyling. Dit bracht mij in contact met een bouwmarkt met ambitie, de firma Nijhof in Baarn. Een familiebedrijf dat geen heil zag in het openen van nieuwe filialen, maar haar toekomst zag in het zich onderscheiden door toegevoegde waarden als kwaliteit en actualiteit te creëren. Nijhof gaf mij een ‘droomopdracht’. De enige opdracht die ik in mijn carrière zou tegen komen die bij wijze van spreken op de achterkant van een bierviltje paste: “Maak van mijn bedrijf de Bijenkorf onder de bouwmarkten”.

5 jaar lang werkte ik aan het neerzetten van Nijhof als toonaangevend bouw- en woonwarenhuis. Tegelijkertijd onderging de Nederlandse interieurindustrie een ware metamorfose. Styling en het vertalen van trends werden de disciplines die het verschil maakten. Veel producenten van interieurcollecties wilden hierop inhaken en vonden hun weg naar mijn bureau Style Council.

Alles draaide toen om het creëren van een eigen ‘concept’. Het belangrijkste daarbij is de consistentie waarin de mensen samenwerken die verantwoordelijk zijn voor het zichtbaar maken van dit concept. Zoals inkopers van assortimenten, mensen verantwoordelijk voor de communicatie, verpakkingsontwerpers, grafische vormgevers die een huisstijl ontwikkelen, decorateurs en verkopers in winkels. Iedereen eigenlijk die serieus wil bijdragen aan de vestiging van een naam. Mijn activiteiten concentreerden zich steeds meer op het coördineren van deze disciplines.

In deze rol als conceptcoördinator wilde ik een inspirerende omgeving bieden aan de creatieve mensen die gevraagd werden om aan projecten te komen samenwerken. Vandaar dat ik besloot om in 1999 een pand te kopen waar deze samenwerking op de best mogelijke manier kon plaatsvinden. Ik ruilde mijn thuisbasis Amsterdam in voor het landelijke Soest. Ik kocht daar een oude zagerij die ik verbouwde tot een multifunctioneel bedrijfspand.

Steeds vaker kwam via bovengenoemde samenwerkingen de vraag of mijn ruimte ook beschikbaar was voor teams uit bedrijven die niet in eerste instantie klant waren bij mijn bureau. Zo ontstond in 2000 een nieuw bedrijf onder de naam ‘In-Soest’. Nog steeds zijn het voornamelijk vergaderingen, brainstormsessies, workshops en trainingen die bij ‘In-Soest’ plaatsvinden. Ik vond het heel verfrissend om naast het coördineren van concepten binnen ‘Style Council’ nu meer op een afstand faciliterend bezig te zijn. De focus van het werk bij ‘In-Soest’ lag op het creëren van een veilige omgeving waarin mensen zich geïnspireerd voelen om zich te ontplooien. Mijn eigen creatieve uitdaging lag binnen ‘In-Soest’ bij koken, maar ik broedde op een nieuw project.

Min of meer gelijktijdig met het opzetten van In-Soest startte ik een winkel in Amsterdam-zuid. In deze winkel nam ik de vrijheid om het idee van doelgroepen en de smaakvoorkeur van het grote publiek los te laten. De winkel droeg de naam ‘Cornelis Johannes’. Een naam die het persoonlijke karakter van de winkel onderstreepte, een naam samengesteld uit mijn doopnamen. In deze winkel verkocht ik wat ik zelf mooi vond. De manier waarop dat gebeurde was uniek met eigen producties en gerenoveerde vintage artikelen. Zo zette ik een heel eigen handschrift neer.

‘Cornelis Johannes’ groeide in korte tijd uit tot een creatief bolwerkje met zijn eigen specifieke plaats tussen de eigenzinnige winkels van Amsterdam. Veel collegastylisten een decorateurs vonden bij ‘Cornelis Johannes’ net dat ene bijzondere object waarmee ze hun eigen projecten konden versterken. In 2008 werd ‘Cornelis Johannes’ door het ‘Het Gouden Woonboek’ verkozen tot één van de beste interieurwinkels van Nederland. Tegenwoordig is de bakstenen winkel veranderd in een online shop, cornelisjohannes.nl, met de nadruk op gerestylde vintage lampen.